Buang DEB tapi apa gantinys ?

- dari The Scribe A Kadir Jasin 27 April 2009)

SEMALAM, hari Ahad atau dalam loghat Kedah kemaghin (kelmarin) saya ambil bahagian dalam perbincangan panel ‘Memperkasa Budaya Korporat Dalam Perkhidmatan Pegawai Tadbir Negeri Kedah Darul Aman’.

Majlis itu diadakan bersempena ulang tahun ke-100 Perkhidmatan Tadbir Awam Negeri Kedah atau lebih terkenal dengan Kedah Civil Service (KCS).

KSC ni adalah antara perkhidmatan awan tertua di negara kita. Ia diasaskan oleh kesultanan Kedah lama sebelum British kononnya membawa sistem pentadbiran awam ke Tanah Melayu.

Sebab itulah taat setia kepada Raja menjadi tonggak KCS. Kalau zaman saya lepas sekolah dulu, jadi pegawai KSC gerenti dapat bini cantik. Semua nak jadi DO, ADO dan “Raja Tanah” – Pegawai Pemungut Hasil Tanah.

Jadi dalam posting kali ini saya nak cakap yang mudah saja. Sana sini saya nak guna bahasa yang senang dan gaul (gui, kata orang Kedah) sikit dengan loghat Kedah. Minta maaf la. Saya kalau tak cakap atau tulis bahasa Melayu baku, loghat Kedah mai balik.

Pasai (fasal) guna budaya korporat dalam perkhidmatan awam tu, saya dari awal-awal lagi bagi amaran ada percanggahan di antara dasar dan matlamat budaya korporat dengan budaya perkhidmatan awam.

Satu tujuannya buat untung paling besar walaupun susahkan pelanggan manakala yang satu lagi bagi khidmat paling baik dengan percuma atau pada harga paling rendah kepada pelanggan.

Tapi saya kata, ada ciri-ciri budaya dan amalan korporat macam ikut waktu, cepat, jimat sumber dan kepuasan pelanggan boleh disesuaikan dan diguna pakai.

Macam mana pun, kenyataan saya yang nampaknya dapat reaksi luas dan spontan adalah tentang kelancaran peralihan pemerintahan Kerajaan Negeri Kedah daripada Barisan Nasional kepada Pas selepas pilihan raya umum 8 Mac tahun lepas.

Ini pun ada kena mengena dengan prinsip KCS yang taat kepada Raja, berkhidmat kepada rakyat dan patuh kepada kerajaan yang memerintah.

Bagi saya, nak senang cakap macam ni sajalah. Umno perintah ka atau Pas perintah ka pada dasarnya sama saja. Kalau nasib, kepentingan dan hak kaum majoriti, iaitu Melayu dan Bumiputera diabai, lambat laun bencana akan timpa.

Bencana kepada Perlembagaan, kepada ekonomi, kepada parti yang memerintah dan yang kita sangat-sangat takut bencana ke atas keamanan macam peristiwa 13 Mei, 1969.

Maaf cakap. Bukan nak takutkan sesiapa, tapi kita kena ambil yang baik buat teladan dan yang buruk buat sempadan. Kalau kita lupa sejarah, kita akan ulang kesilapan kita.

Saya tak kata tak boleh buka pasaran atau amal liberalisasi, globalisasi dan macam-macam “si” lagi. Meritokrasi pun buatlah. Hapuskanlah kuota 30 peratus pemilikan Bumiputera dalam 27 sektor kecil (sub sectors) perkhidmatan atau bukalah lagi sektor perbankan kepada pelabur asing.

Tapi kalau hapus satu, kenalah ganti dengan yang lain. Tak kan kaum Bumiputera yang terdiri daripada 60 penduduk Malaysia ni tak ada apa-apa lagi.

Kalau nak keadilan untuk semua macam PKR atau Satu Malaysia macam Perdana Menteri Mohd Najib Abdul Razak, logiknya Bumiputera kenalah dapat 60 peratus juga.

Tapi Bumiputera tak tuntut pun. Tak buat tunjuk perasaan macam pertubuhan haram Hindraf. Tak buat demo macam reformasi. Mereka terima 30 peratus yang Allahyarham Tun Abdul Razak bagi bawah Dasar Ekonomi Baru (DEB) dekat 40 tahun lalu.

Orang Melayu dan Bumiputera hati mereka baik . Tak banyak mintak. Tak banyak tuntut. Asyik tolak ansur saja. Mereka sokong Umno. Mereka sokong BN sampai ke hari ini. Tengok hasil pilihan raya kecil Batang Ai baru-baru ini.

MP dan Adun BN dari MCA, Gerakan dan MIC itu pun menang fasal undi Melayu. Dalam pilihan raya umum lalu mereka kalah teruk pasai pengundi Cina dan India tolak mereka. Sampai hari ni pun Cina dan India lebih rela sokong calon Pas daripada BN macam di Bukit Gantang.

Ini bukan kenyataan perkauman atau cauvinis. Ini realiti. Ini keputusan pilihan raya. Tapi PM Mohd Najib bagi juga jawatan kabinet, exco negeri dan timbalan menteri. Ada yang bertambah pun.

Tapi bila kementerian yang jadi payung dan sumber ilham peniaga kecil Bumiputera, iaitu Kementerian Pembangunan Usahawan dan Koperasi (MECD) dibubarkan dan kuota saham Bumiputera dihapuskan secara sistematik, kita wajib tanya apakah pemerintah tidak peduli lagi tentang matlamat DEB dan tentang perasaan orang Bumiputera?

Kalau tersilap tutup MECD, tak apa buat flip flop yang positif dengan menghidupkannya balik. Lagi pun Mohd Najib kata bukan semua kerajaan tahu. Sekarang Bumiputera dah bagi tahu. Mereka marah MECD dibubar.

Boleh bubarkan MECD dan boleh batal pemilikan saham Bumiputera, tapi apa gantinya? Kita boleh tolak ansur, tapi kenalah tolak ansur secara adil, telus dan mudah. Kalau ada habuan biarlah boleh dirasa oleh semua kaum, khasnya kaum majoriti Bumiputera.

Selain pelancaran skim baru saham amanah PNB dan janji-janji pembangunan seimbang, mana program untuk perkasa ekonomi Bumiputera yang semakin tenat sejak akhir-akhir ini?

Pemerintah sendiri akui yang jurang pendapatan antara kaum semakin meluas. Bumiputera, khasnya di Sarawak dan Sabah, semakin jauh ditinggal oleh Cina daripada aspek pendapatan isi rumah. Hatta India pun lebih tinggi pendapatan puratanya berbanding Bumiputera.

Ini bukan angka saya, tapi angka Unit Perancang Ekonomi dan angka Bank Dunia.

Tak apalah kalau Mohd Najib rasa sistem kuota tak bagus atau tak berjaya. Tak apalah kalau Mohd Najib hendak perluas meritokrasi. Bukankah la ni zaman liberalisasi, globalisasi dan meritokrasi dan macam-macam “si” lagi?

Tetapi boleh ka kita capai Satu Malaysia, Rakyat Didahulukan dan Pencapaian Diutamakan kalau 60 peratus rakyat Malaysia tercicir dan berasa kurang yakin dengan nasib mereka sekarang dan pada masa depan?

Perlembagaan adalah tonggak kekuatan orang Melayu dan kaum Bumiputera walaupun hak kaum-kaum lain tetap dijamin.

Allahyarham Tun Abdul Razak perkasakan hak keistimewaan orang Melayu dan Bumiputera dalam Perlembagaan ini dengan melancarkan DEB.

Kalau DEB tidak berjaya 100 peratus, bukan salah Tun Abdul Razak atau salah DEB. Itu salah pelaksana dan penerima. Tapi kita kena ingat, kejayaan DEB yang sikit itu pun dah cukup banyak naikkan taraf ekonomi dan maruah orang Melayu dan kaum Bumiputera.

Tak apalah kalau nak tuduh Melayu suka tongkat atau mentaliti subsidi. Tak pa kalau nak kutuk usahawan Bumiputera fasal dapat kontrak dan penswastaan. Memang kita suka kutuk bangsa sendiri pun.

Tapi apa pula halnya dengan monopoli gula yang sampai hari ini dibagi kepada Robert Kuok? Atau lesen judi kepada Goh Tong, Vincent Tan dan Ananda Krishnan?

Atau lesen penjana bebas, kontrak hospital dan tanah Dewan Bandaraya Kuala Lumpur kepada Yeoh Tiong Lay dan konsesi balak kepada Tiong Hiew King dan Ting Pek Khiing?

Orang Melayu dan Bumiputera bukan saja kena tahu apa yang mereka dapat, tapi kena juga tahu apa yang orang lain dapat. Jangan berebut sama sendiri saja fasal apa yang ada di tangan mereka sangat kecil.

Dalam dok tengok gelagat politik ni, saya tanya diri saya sendiri, kalau Umno hancur macam banyak orang dok ramal sekarang, boleh ka atau mahu ka Pas jadi parti yang pertahan Melayu?

Atau Pas juga sanggup bertolak ansur kerana hendak berkuasa sampai kedudukan Islam dan orang Melayu dipersenda dan dipersoal?

Seperti saya kata dalam posting 22 April “Perdana Menteri boleh buat apa sahaja dengan peruntukan DEB. Tetapi seandainya dalam tindakan beliau itu orang Melayu, kaum-kaum Bumiputera dan Orang Asli yang berupa rakyat majoriti terus miskin dan terpinggir, matlamat Satu Malaysia, Rakyat Didahulukan dan Pencapaian Diutamakan mustahil tercapai.”

Tentang pelantikan tambahan dan pembahagian jawatan dalam Majlis Tertinggi Umno, saya tak mahu ulas panjang. Yang nampak berat ialah pesalah politik duit dan kayu reput terus ada tempat dalam MT.

Alahai.


Unsolicited views for the PM
(A. Kadir Jasin - dari The Scribe A Kadir Jasin 25 April 2009)

IT has been a while since I wrote about the new cabinet, which I simply described as “interesting”. Note the word interesting was deliberately put in inverted commas.

Some had criticized me, thinking that I fully endorsed it because of the description. They had missed the point.

Others had criticized me for wanting to wait six months before making any comment – other than “interesting” – on Mohd Najib’s cabinet.

There were those who went as far as to accused me of wanting bodek or suck up to the Prime Minister.

I thought it was fair to wait. Six months isn’t such a long time. Come October we can all subject him to our set of Key Performance Indicators – things like political stability, food prices, the incidence of crime, employment and toll rates.

But since many have expressed their opinions – including my kopitiam Umno veterans -- I think it’s only fair that I collate some of these views and comments.

Who knows, the PM or his media and political handlers may read our views and react positively to our feedbacks, though unsolicited.

Since these are not directly my views, I’ll endeavour to be as truthful and as accurate as I can in capturing the mood and essence of the commentators’ view and opinions.


One said Najib will be judged by his cabinet and its performance. Let us judge him. He calls his cabinet the “People’s Cabinet”. If it is People’s Cabinet, why ignored the people’s opinion?


People (the voters) have rejected “chicken” Koh Tsu Koon, Shahrizat Abdul Jalil and Awang Adek to mention a few. How do you reconcile your People’s Cabinet with the wishes of the people?

People like Tsu Koon should have self-respect and some decency to reject the cabinet posts? Hey, people have rejected you. Have some shame and some principle. Think of the party. Stop thinking of yourselves. You think you will starve if you don’t get salary and perks as Cabinet Ministers?

If Najib continues to keep these rejects, the rakyat will continue to reject them and them and him too.

Another said, Najib is not bothered about clean government. He talked of integrity, loyalty, etc., but I can’t remember him talking about corruption and clean government. Obviously he can’t. As Dr. M said some unsavoury characters are still in the Cabinet.

What happened to 600-page report against Nor Mohd Yackop? Pak Lah said the report was being investigated. Don’t tell me Najib is not aware. This man has a role in causing the government to lose RM30 billion and through Valuecap another couple of billions, and now Najib wants him to plan our economy? He will take us down the drain. Najib please open your eyes. What is this I hear about the Lamborghini affair?

Yet another said Najib talked of efficiency and “pembaharuan”. Where is the change and the renewal? Najib only recycled. Some believe 50% of Cabinet members were recommended by Tun M and the balance by Rosmah. Bad talk but people believe. Good luck to Najib.

Another asked why so many senators? Is it because elected MPs are useless? If they are useless, why were they picked to contest in the elections in the first place? Maybe Najib did not have the power then to stop them.

Yet another commented you dropped an elected MP as Minister for Federal Territory and replaced him with a Senator who is an Umno division head. In the last election his division failed to defend the BN seat. Then you have a rejected candidate and a division head who can’t help to win the seat for BN as minister. So from same division (Lembah Pantai) we have two Ministers.

Another commented if Tsu Koon can be made a Senator, why not Samy Vellu? He is the head of MIC and he too lost the election. He was a long time Minister of Works and will know why the Indians support the Oppositions.

Another said if Shahrizat, who won the Wanita Chief, can be made Senator and a Minister, why leave out Khairy, the Youth Chief? Is wanita now more important than Pemuda? We are all confused.

One more, Mukhriz said if he won Umno Youth post, he won’t accept Cabinet post. It is ok to accept a deputy minister post after losing the contest? Why Najib included him? To please Tun M or Dr. M wants him to look after Aps at the Trade Ministry?

Gerakan after poor showing in the election, got back to Cabinet. MCA got one extra seat. Najib is sending the signals that it does not matter whether you win or lose. There will always be Cabinet seats waiting.

Muhyiddin is only good to be Minister of Education? Cousin (Hishammuddin) must take care of the more sensitive home affairs. People wonder. Rakyat wonder Najib keeps the Ministry of Finance after the alleged scandals in Mindef. Why allow people to speculate? And why are the Ministries concerned with of Education are all in the hands of Johorians. Johore monopolises education.

Najib where is the change? Change, change, change. Otherwise, rakyat will do the changing.

Najib now asked Khazanah to handle KPI. Being very efficient, Khazanah needs 6 months. Ministers can sleep in the 6 months. Tsu Koon has no idea about KPI. Najib gets Khazanah’s help. Tsu Koon gets gaji buta.

Dato’ you still want to wait 6 months? So no KPI. What do you want to comment on?

Muhyiddin gave government two years to change and deliver. Six months are wasted for KPI. Then 6 months for Ministers to deliver, leaving one. So Dato’ you think this government is serious?

If Najib can and reduce by a few more Ministers, it will give good impression he loves smaller government. Surely he could have merged a few Ministries and reduce size of government.

Do you need Minister for Parliament, Religious affairs and Federal Territory? Can’t he do away with MOF2 and Minister in charge of EPU?

People want to see a leader with clear thinking who thinks logically. They want a leader with clear vision. They want clean, efficient and honest government that delivers its promises.

These are among the many the feedbacks from those who dare to comment, either via this blog or in my kopitiam conversations with them.

I will reserve mine. I will still wait for six months to give the verdict. I hope by then, we see good performance from Mohd Najib and his ministers.

In the meantime, I will comment, whenever possible, on the various actions he takes in line with his One Malaysia vision and his people first, performance now slogan.

Pemuda masuk kampong, salah gambaran

>SEORANG wartawan bertanya pendapat saya mengapa pilihanraya kecil yang diadakan di semenanjung selepas PRU12 parti-parti bukan BN menang. Apa bezanya jentera pilihanraya UMNO / BN dengan pekerja pilihanraya bukan UMNO / BN.

Saya kata, "aku mana tau; kamu patut lebih tahu, kamu "warta"wan". Dia marah saya kerana katanya saya berada pada kedudukan yang lebih bebas yang tidak dipengaruhi oleh dasar, arahan dan niat untuk membela mana-mana parti. "Engkau melihat dengan mata dan hati yang lebih betul. Fikiran engkau belum rosak lagi" katanya.

Saya menjawab ringkas. UMNO/BN kini tidak lagi menjadi sebahagian dari rakyat. Mereka tidak hidup ditengah-tengah rakyat banyak. Mereka kelihatan seperti 'makhluk asing' yang datang beramai-ramai hanya bila ada pilihanraya, atau hanya apabila ada pembesar. Tentulah payah untuk orang merasa parti itu sebahagian dari mereka, lebih-lebih lagi dengan masing-masing memakai macam-macam title, gelaran dan pangkat yang dibesar-besarkan, yang pada orang awam memang mempesonakan; tetapi semua itu menjadi pembina jarak dan jurang mengakibatkan orang-orang yang datang bermusim itu bukan sebahagian dari "gulungan mereka". Parti bukan UMNO/BN sebaliknya adalah "makhluk tidak asing" kepada orang ramai kerana mereka sentiasa berada bersama mereka di sepanjang tahun. Sebab itu kita lihat orang ramai dengan mudah memberi sumbangan dalam menjayakan "program" mereka, termasuk sumbangan dalam bentuk wang ringgit.

Dengan kata lain pemimpin UMNO dilihat orang sebagai golongan "bangsawan", kerana imej orang besar, orang berada yang dibawa mereka - (bandingkan dengan Dato' Nik Aziz Nik Mat, Menteri Besar Kelantan, misalnya). Lihatlah pemimpin-pemimpin pemuda, wanita, puteri dalam UMNO/BN yang sehingga diperingkat cawangan pun mempunyai gelaran dan penampilan yang hebat, tetapi tidak tepat. Orang bertanya apakah yang telah disumbangkan mereka; sedangkan pemimpin-pemimpin muda bukan UMNO/BN hanyalah orang kebanyakan yang akrab dan dekat dengan masyarakat dan orang ramai.

Ketua Pemuda UMNO Malaysia sebelum ini sebagai contoh; walaupun ayahanda dan nindanya tokoh hebat, dia adalah anak bangsawan yang dilihat tidak memilikki jiwa raga orang kebanyakan. Hisham semasa tenurenya sebagai ketua pemuda kelihatan dari luar hanya pandai menghunus keris di pentas. Itupun bergetar bila disergah rakan-rakan bukan Melayu dalam BN. Cintanya terhadap bangsa (dan bahasa) tidak sampai, dan program popularnya hanyalah "pemuda masuk kampong"; yang mengesahkan dengan sendirinya ketidakberadaan pemuda dan beliau sendiri di kalangan rakyat.

Masyarakat hari ini telah berubah, sebahagian besarnya memandang orang bergelar dan gulungan bangsawan dengan sinis dan penuh kecurigaan; lebih-lebih lagi kepada orang yang tidak diketahui latarbelakang pemikiran dan jasa mereka kepada negara.

Saya katakan juga kepada kawan wartawan ini, ketua pemuda yang baru Khairi Jamaluddin yang tidak dilantik ke mana-mana jawatan kerajaan dan masih tidak mempunyai gelaran Dato' misalnya, adalah imej yang tepat bagi pemuda UMNO. Saya juga katakan, sebaiknya pemuda UMNO mengikut apa yang dibuat oleh parti-parti bukan UMNO/BN dan bergeraklah sebagai "NGO" di bahagian dan cawangan-cawangan dengan program yang kelihatan bukan politik. Lebih baik lagi kalau program-program berkenaan dijalankan tanpa terlalu jelas sangat bentuk politiknya.

Selagi imej (termasuk logo / lambang / cogankata ) UMNO/BN di kehadapankan dengan berlebihan, selagi itulah sukar bagi UMNO/BN untuk masuk ke dalam lingkungan yang bukan dari kalangan ahli mereka; sedangkan golongan inilah sasaran utama mereka. Golongan inilah yang dikategorikan sebagai golongan rakyat yang akan menentukan penerimaan terhadap UMNO / BN pada PRU 13 nanti.

Fikirkanlah bagaimana Satu Malaysia dapat menyumbang kepada objektif ini untuk menentukan ia tidak menjadi sebaliknya

Kenyataan Akhbar

INSTITUT KESENIAN DAN KAJIAN MEDIA MALAYSIA (inKEM)

“ FINAS DICADANG AMBIL ALIH PENDAFTARAN PERSATUAN-PERSATUAN PERFILEMAN “

FINAS diseru mengambil alih pendaftaran persatuan-persatuan perfileman yang mendapat dana tahunan darinya.

Pengambilan alih ini penting untuk menentukan persatuan-persatuan berkenaan diurus dengan baik, membawa faedah kepada pemantapan kerjaya ahli-ahli dan dapat membantu Finas menjayakan program pembangunan industri filem tempatan dengan berkesan.

Konsep pendaftaran yang dicadangkan ini samalah dengan yang dilaksanakan oleh Majlis Sukan Negara (MSN) di mana semua persatuan sukan seperti Persatuan Bola Sepak Malaysia (FAM), Persatuan Badminton Malaysia (BAM), Persatuan Lumba Basikal Malaysia (PLBM), Majlis Olimpik Malaysia (OCM) adalah berdaftar dengannya.

Melalui keadah pendaftaran inilah MSN mengawal dan mempastikan sektor pembangunan sukan dapat dirangsang dan digerakkan dengan bersistematik.

Pada masa ini Finas memberi bantuan tahunan sebanyak RM30,000 pada setiap persatuan selain dari memberi bantuan tidak langsung dalam bentuk penyediaan pejabat, bilik mesyuarat, penggunaan dewan, bantuan projek dan lain-lain.

Aktiviti dan program yang dijalankan oleh kebanyakan persatuan pada masa ini tidak begitu jelas jenis dan matlamatnya. Perlembagaan kebanyakannya juga tidak mencerminkan objektif ianya ditubuhkan. Syarat menjadi ahli terlalu umum sehinggakan orang yang tidak berkaitan diterima dengan mudah sebagai ahli.

Ini menyebabkan pengamal sebenar industri menjauhkan diri.

Kesannya gagasan Finas tidak dapat melibatkan sebahagian besar karyawan yang benar-benar terlibat dengan bidang perfileman.

Syarat menjadi ahli yang longgar juga menyebabkan pemimpin tidak berwibawa dan tidak mempunyai pengetahuan yang mendalam dengan isu-isu bidang profesyen yang berkaitan membawa masuk “kayu mati” sebagai ahli dan “mengundi secara hantu” untuk terus memimpin persatuan.

Persatuan akhirnya digunakan sebagai kuda tunggangan untuk kepentingan peribadi.

Sekiranya Finas mensyaratkan semua persatuan perfileman mendaftar dengannya, dan mewajibkan setiap persatuan menghantar penyata kewangan dan laporan tahunan kepadannya, peranan persatuan-persatuan akan menjadi lebih berkesan lagi.

DrMAHADIjMURAT

Presiden

Puncak Perdana, 19 April 2009

Satu Malaysia Apa ?

PADA namanya Malaysia itu memang sudah satu.

2. Pada "komponan"nya Malaysia belum lagi satu, kerana sebahagian daripadanya adalah "pelbagai"; iaitu pelbagai kaum, pelbagai bahasa, pelbagai agama dan pelbagai budaya hidup.

3. Satu bahagian daripada komponan itu, iaitu +- 50% (60%) ialah Melayu, Islam, Bahasa Melayu dan Budaya hidup yang ditunjangi sejarah dan perjuangan serta sistem ke"raja"an Melayu semenjak beratus tahun dahulu.

4. Satu bahagian lagi iaitu +- 40% daripada komponan Malaysia ialah kaum-kaum bukan Melayu, bahasa bukan Melayu, budaya hidup bukan Melayu, dan agama bukan Islam yang telah diterima tanpa ragu sebagai komponan Malaysia.

5. Apabila PM Najib menggagaskan "One Malaysia" apakah yang boleh kita pegang sebagai konsep yang akan menjadi falsafah pentadbiran kerajaan Malaysia baru? Pada saya tidak ada benda lain selain daripada "Satu Bangsa Malaysia". Membina suatu banga inilah yang perlu mendahului apa-apa idea satu Malaysia yang lain, kerana tanpa satu bangsa, ke"satu"an dalam bentuk lain sukar dijayakan. Kalau boleh dijayakan pun ia adalah sementara dan begitu rapuh. Orang masih lagi akan bercakap mengenai aku, dia dan mereka. Aku, dia dan mereka bukan "satu" tapi pelbagai. Hakikat yang mesti diakui pada masa ini ialah rakyat Malaysia belum lagi bersatu, belum berpadu. Perpaduan masih belum dapat diwujudkan, kerana yang ada hanyalah sifat "toleransi" dan "sifat menerima" antara satu sama lain sahaja. Ini bukan perpaduan.

6. Membina satu kesatuan dalam kepelbagaian tidaklah mudah, dan kerapkali mustahil. Pengalaman selama 52 tahun megara di bawah parti-parti yang berasaskan kaum walaupun bermaufakat menjadi bukti. Pemimpin dari parti-parti tersebut hanya bersama untuk kepentingan kaum mereka sahaja. Sukar sekali mendengar parti-parti bukan Melayu misalnya memperkatakan tentang hak Melayu. Lihatlah mereka, apabila disentuh sedikit mereka melenting menempelak walaupun sesuatu itu datangnya dari "ketua parti komponan" mereka. Bukan mereka mahu memikirkan apa yang ditimbulkan, sebaliknya menyerang melulu.

7. Jadi apakah konsep satu Malaysia yang patut dilaksanakan? Jawabnya seperti yang saya sebutkan di atas tadi ialah melalui konsep "satu bangsa Malaysia" (walaupun agak lewat tapi masih belum telambat).

8. Bagaimana membentuk satu bangsa Malaysia sedangkan rakyat Malaysia tidak dapat disatukan melalui amalan budaya, amalan agama, amalan berbahasa, kerana antara satu sama lain sentiasa "bersaing". Jawapan yang paling saya yakini sejak dahulu ialah melalui persekolahan.

9. Dengan menjayakan satu bentuk persekolahan sahajalah idea satu Malaysia ini boleh direalisasikan.

10. Pokok persoalannya gagasan satu sekolah ini sudah ada, iaitu gagasan sekolah kebangsaan. Sekolah kebangsaan perlu menjadi sekolah yang "disukai" oleh semua orang, semua bangsa termasuk warga asing yang ada di negara ini. Menjadikan sekolah kebangsaan sebagai sekolah yang popular dikalangan seluruh rakyat Malaysia patutlah diberi keutamaan. Imej sekolah kebangsaan yang berubah menjadi sekolah agama, yang hanya menjadi "sekolah Melayu" patut segera di"hakiskan".

11. Antara perkara yang boleh dilakukan untuk merubah sekolah kebangsaan benar-benar membawa imej "sekolah untuk semua" ialah dengan mewujudkan semula "lembaga sekolah" yang anggotanya terdiri dari pelbagai kaum, wakil pejabat pelajaran, wakil ibu bapa, guru dan pemimpin masyarakat setempat. Selain dari dasar dan garis panduan yang dikeluarkan oleh kementerian pelajaran lembaga sekolah adalah pihak yang menentukan "imej sekolah untuk semua ini disuburkan"

13. Perkara-perkara lain ialah membawa masuk mata pelajaran dan aktiviti tertentu yang popular di sekolah jenis kebangsaan Cina dan Tamil ke sekolah kebangaaan.

14. Memperkasakan pengajaran Bahasa Melayu / Bahasa Kebangsaan dengan aktiviti-aktiviti kebudayaan di semua sekolah termasuk sekolah jenis kebangsaaan Cina dan Tamil dan sekolah Antarabangsa akan juga dapat membantu usaha membina bangsa ini. Pembelajaran budaya yang diterapkan melalui pembelajaran bahasa akan menolong membina wajah bangsa Malaysia yang kita kehendakki

15. Semua perkara yang saya sebutkan di atas itu adalah perkara yang sedia ada dan boleh dilaksanakan dengan mudah tanpa perlu peruntukan undang-undang baru.

16. Yang perlu diadakan ialah kesungguhan dan tindakan yang fokus.

17. Barulah konsep "Satu Malaysia, tindakan disegerakan, rakyat didahulukan" itu jelas jejak tujuannya. Kalau tidak nanti ditempelak orang sebagai "omong kosong" sahaja.

18. Setahun sebelum pilihanraya UMUM 13 patut menjadi tarikh sasaran menjayakannya

19. Terpulanglah pada tuan

Cina MCA dan Cina Gerakan

BARU-BARU ini gamat di hebuhkan pemimpin MCA, GERAKAN, parti dan NGO Cina lain yang menempelak Timbalan Perdana Menteri Tan Sri Muhyiddin Yassin kerana dikatakan menuduh pengundi Cina yang tidak mengenang budi dengan memberi undi kepada parti lawan semasa pilihanraya.

Begitulah belangnya pemimpin-pemimpin Cina (MCA dan GERAKAN) dalam kerajaan. Mereka mahu semua, mereka mendesak dari dalam dan mengasak dari luar untuk menentukan kaum mereka mendapat semua.

Yang peliknya intipati kenyataan Tan Sri Muhyiddin tentang "pengundi Cina tidak mengundi BN" tiada siapa yang memberi perhatian atau memikirkan sebabnya; sebaliknya mereka menggunakan kenyataan tersebut untuk menyalahkan orang yang mahu mengajak semua memikirkannya.

Mereka mungkin tidak membaca kenyataan Muhyiddin terhadap UMNO January lepas yang menyebut "UMNO TELAH HILANG FAKTOR PENARIK..." Tidakkah kenyataan-kenyataan ini merupakan fikiran yang bertanggungjawab. Fikirkan yang mengajak ahli-ahli parti berfikir.

Mungkin wajar pendapat yang mencadangkan agar kedudukan dalam kerajaan dikira beradasarkan berapa berkesannya sesebuah parti dalam mendapatkan sokongan pengundi kepadanya. Kalau kejayaannya sedikit patutlah mereka diberi kerusi kabinet dan lain-lain yang sedikit juga.

Di Mana Saya. . .

Ramai yang bertanya kenapa lama saya tidak menulis dalam blog ini.

Jawapannya, barangkali pandangan saya mulai "kabur", jiwa saya mulai "lemah" dan hati saya mulai "kecut" dikelilingi kemelut budaya fikir ahli politik, budayawan dan akademia kita yang sangat mengharubirukan mimpi saya sebagai manusia yang hanya mahu hidup sederhana dalam serba serbi.

Bagaimanapun saya kira saya masih tidak mengalah dalam menyendiri. Saya terus menjadi saya dan menyemarakkan kehidupan orang-orang disekeliling saya, orang-orang yang saya cintai, yang saya kasihi dan yang saya kagumi nilai budi mereka.